Synchronizacja łańcuchów podaży i popytu
W celu zachowania efektywności oraz zdolności do elastycznego reagowania na potrzeby klienta należy umiejętnie synchronizować fizyczny strumień dostarczanych dóbr (podaży) z informacyjnym strumieniem popytu.
Zarządzanie strumieniem popytu koncentruje się na problematyce gromadzenia, przetwarzania i przepływu informacji w kierunku przeciwnym niż fizyczny przepływ dóbr w łańcuchu dostaw. Kolejną cechą wyróżniającą zarządzanie strumieniem popytu jest dominacja orientacji rynkowej nad efektywnościową. Klienci są postrzegani jako najważniejsze jego ogniwo. Strumienie informacji są sterowane przede wszystkim na podstawie realnie zgłoszonego popytu przez ostatecznych klientów, a nie na podstawie prognoz i planów jak to ma miejsce w przypadku strumieni podaży. Odmienny jest więc sposób kształtowania i kontroli zapasów. W przypadku zarządzania strumieniem popytu mamy do czynienia z ssaniem, natomiast w przypadku zarządzania strumieniem podaży mamy do czynienia z tłoczeniem.
Cechy zarządzania strumieniami podaży i popytu:
|
cecha |
koncepcja | |
| zarządzanie strumieniem podaży | zarządzanie strumieniem popytu | |
| Dominujący przedmiot przepływu | produkty | informacje |
| Dominujący kierunek przepływu | od miejsc pozyskania surowców do miejsc konsumpcji | od ostatecznych klientów do początkowych dostawców |
| Orientacja | efektywnościowa | rynkowa |
| Ostateczni klienci | pasywni, poza strukturą łańcucha | aktywni, włączeni w strukturę łańcucha |
| Zarządzanie zapasami | proaktywne, na podstawie prognoz i planów | reaktywne, na podstawie realnego popytu |
Synchronizacja zarządzania strumieniem popytu z zarządzaniem strumieniem podaży:
źródło: J. Witkowski "Zarządzanie łańcuchem dostaw: koncepcje, procedury, doświadczenia"